Week 6,7 en 8; werken, snorkelen en duiken op de Galapagos eilanden

Ons verblijf op de Galapagoseilanden zit er nu bijna op.

We zijn begonnen op San Cristobal, waar we ook een tijdje gewerkt hebben op de Hacienda. We zaten daar tegelijk met een grote groep engelse jongeren. Dit was soms wel wat druk, maar in ieder geval niet saai. Er werd zelfs een voetbalwedstrijd georganiseerd tegen een groep jongeren van de universiteit. Aangezien de tegenpartij maar met zijn achten was, kon bij ons ook maar een kwart van de mensen meedoen. Met name de jongens stonden op het veld. Ik heb eventjes meegedaan. Het was wel vermoeiend om na een hele tijd niet gerend te hebben, nu in de volle warmte achter een bal aan te rennen. We3 hebben wel gewonnen!

Het werken met de gehandicapte kinderen die voor hippotherapie kwamen was erg leuk. Ik heb een tijd meegelopen met het paardje waar de kinderen op reden. Ook kinderen van het zomerkamp kwamen een dag waarop er onderandere paardje rijden op het programma stond. Ik moest het paard halen dat ergens op de heuvel tussen de doornstruiken stond en mee naar beneden nemen. Toch een beetje eng, als je dat niet gewend ben. Ik maar hopen dat ie meeliep en me niet een zetje zou geven en me van de heuvel af zou duwen. Gelukkig ging dat goed, al had ik wel veel schrammen op mijn benen van de struiken overgehouden. 

Ik heb ook twee keer koeien gemolken. Hoe vaker je het doet, hoe behendiger je wordt. De eerste keer kwamen er maar kleine straaltjes uit en had ik de volgende dag spierpijn in de muis van mijn hand. De tweede keer ging het sneller, al bleven het wel ministraalitjes als ik het vergeleek met de personen die daar op de boerderij werkten en het veel vaker deden. De melk heb ik daarna gekookt en de volgende dag van kunnen drinken. Heerlijk was dat.

In het weekend tussen de werkweken, hebben we een dagtour naar Kicker Rock geboekt. Ik ging na 16 jaar eindelijk weer eens duiken. De avond ervoor nog snel even het padi open water boek erbij gehaald en de belangrijkste dingen doorgenomen. Bij deze tour deden ze gelukkig nog wel een check up duik op 5 meter diepte, voordat we de duik bij kicker rock zelf gingen maken. Op het moment dat ik in het water kwam, raakte ik alle controle over mijn houdig al kwijt. Mijn benen met mijn flippers eraan dreven steeds de andere kant op dan ik wilde. Ik was maar wat aan het spartelen en het lukte niet om onder water te komen. Met behulp van de duikmeestar ging dat wel. De oefeningen onder water, van het legen van je duikbril en het terugpakken van je regulater gingen wel goed. Aangezien ik moeite bleef houden met mijn benen die hun eigen kant op dreven en de stroming bij de kicker rock toch wel sterk was, heb ik verder de 2 duiken aan de hand van de duikmeester gemaakt. Hierdoor kon ik mezelf meer concentreren op het klaren van mijn oren, het blijven doorademen en vooral het om me heen kijken naar alles wat deze mooie onderwaterwereld te bieden had. (hammerhead sharks, galapagos sharks, zeeleeuwen, eagle rays, schildpadden en heel veel mooie vissen).

Jos was als enige van de boot die ging snorkelen. Hij had hierdoor wel zijn prive gids mee. Maar toch begon het te kriebelen en wilde hij het liefst ook met iedereen mee naar beneden. Na het werken bij de hacienda is hij dan ook een padi duikcursus gaan volgen. We waren inmiddels naar een hostel in de stad verhuisd en de duikschool zat in de straat erachter. Ik ben in die tussentijd nog veel wezen snorkelen bij de strandjes van Darwin bay en Loberia beach. Bij de laatste duik van de cursus ben ik ook mee gaan duiken. Deze keer hoefde ik niet meer aan de hand en ging het verder prima.

Na ruim 3 weken op San cristobal, zijn we met een islandhopping tour vertrokken via Floreane naar Isabella. Tijdens de boottocht kwam er nog een groep dolfijnen met de boot meezwemmen en hebben we zelfs een walvis gezien. Op het eiland Isabella hebben we ook nog pinguins gezien. Nu zitten we op Santa Cruz en morgen is onze laatste dag. Het is hier heel warm, dus om weer naar het frisse Quito te vertrekken vinden we niet zo erg. Al blijft het kijken naar al die dieren me nog steeds niet vervelen.

Overigens normale (ouderwetse) mobiele telefoons werken hier niet in Ecuador. Iemand vertelde dat in Ecuador de oude technologie niet door het netwerk ondersteund wordt. Voor de KPN'ers die dit lezen; Is dat zo? Jos heeft een Simyo abonnement en is daarop sinds we in Ecuador zijn aangekomen niet op bereikbaar. Dus als er mensen zijn die hem via sms-berichten proberen te bereiken, die kunnen hem beter via Facebook berichten benaderen. Wanneer we wifi hebben is hij daar actief op. Ook voor andere is het leuk om daarop te kijken, want daar zet hij ook regelmatig al wat foto's en berichten op van deze reis.