Week 1; Vertrek en verblijf op Bonaire.

We zijn alweer een week op pad en inmiddels bij onze tweede verblijfplek aangekomen. Tijd om eens stil te zijn wat we allemaal al hebben meegemaakt.

De reis begon op maandag, maar op zondag was al onze eerste aangename verassing, die hierbij hoort. We waren uitgenodigd bij vrienden, die om de hoek wonen om daar nog een borreltje voor het afscheid te komen drinken. Ze zouden ook voor een hapje eten zorgen, zodat wij daar niet druk om hoefden te maken zo de laatste avond voor vertrek.

Toen we daar aankwamen, was het een beetje vreemd dat de luxaflex dicht was, maar eenmaal in de huiskamer aangekomen werd het duidelijk. Daar werden we verast dat ook mijn ouders, zus, zwager, neefje en een stel vrienden waren uitgenodigd. Een hele leuke verassing die we beide echt niet hadden zien aankomen. (-:

Maandag 18 januari vertrokken we dan uit het koude Nederland om 12 uur later uit te stappen op het warme Bonaire. Het was al avond, dus de overgang naar deze temperatuur was goed te doen.

We werden opgewacht door Marcus, bij wie we onze tijd op Bonaire verder verbleven. Hij woont in een prachtig huis in het rustige Belnem. Een heerlijke varanda met een tuin met mooie bloemen en vogels er omheen. Twee hondjes die ons elke keer kwamen begroeten als we thuis kwamen. Het was wel even wennen dat één van die hondjes ook 'Lisa' heet. Steeds als ik hoorde 'Af Lisa!', dan stopte ik met wat ik aan het doen was.

De eerste dag heeft Marcus ons een rondtour op het eiland gegeven. Via Lac Bay, de zuidroute langs de slavenhuisjes en de zoutwinningsbergen. Al veel flamingo's gezien. Ook lopen hier overal ezels en geiten langs de kant van de weg. In Kralendijk gelunched en een snorkel en duikbril aangeschaft. In de middag de noordkant verkent en ook de eerste kennismaking met de schitterende onderwaterwereld aan de kust van Bonaire. De zon brandt er flink, dus constant insmeren mat factor 50 was wel nodig.
Zelf ook een stukje in Marcus zijn auto gereden om uit te proberen of ik het wel zou aandurven om daar een dag een auto te huren.

Op donderdag dan ook een pick up truck gehuurd en naar het nationaal park Washington Slagbaai gereden. De weg zat daar vol met kuilen en heuvels. Bovenop zo'n heuvel was het maar afwachten hoe de weg er na liep, want die was niet te zien. Best spannend zo'n ritje, maar wel leuk. Ik kreeg het steeds beter onder de knie. Het leek wel een beetje op rallyrijden, maar had ook wel wat weg van een computer game. In het nationaal park, hebben we de wandeling naar de top van de Brandaris gedaan. Dit is het hoogste punt 241 m. van het eiland. Het duurde een uur voordat we bij de top waren. Het eerste deel was nog bewandelbaar, daarna was het echt klimmen en moest jezelf de ideale route zoeken. Het uitzicht bovenop was prachtig.

Verder hebben we op Bonaire een paar keer gesnorkeld bij het strandje bij het vliegveld. Overal is koraal en zwemmen er kleurrijke vissen. Gelukkig hadden we op het laatst nog onze waterschoentjes in onze tas gestopt, want dat loopt een stuk lekkerder dan op blote voeten met al dat aangespoelde koraal.
Het mooiste stuk koraal waar we gesnorkeld hebben, was bij het eiland Klein Bonaire. Daar zijn we met de watertaxi heen gegaan. Onderweg zagen we hele scholen vliegende vissen voorbij zijn vliegen.

Het verblijf op Bonaire is me goed bevallen. De mensen zijn heel vriendelijk en altijd in voor een geintje. De meeste touristen die met de grote cruise schepen aankomen spreken Engels, maar met de lokale bevolking spreek je Nederlands. Dat is leuke gewaarwording. Ook is er de supermarkt van Albert Hein is hier. Dezelfde spullen staan hier in de schappen. Ze staan alleen in $ en zijn iets duurder dan in Nederland. Qua klimaat en omgeving is Bonaire een wereld van verschil, maar toch voelt het ook nog een beetje vertrouwd en niet al te ver van Nederland. Het was een mooie plek om onze reis te starten.